เด็กไทยไม่แพ้ใครในโลก คว้าแชมป์โลกเวที WCOPA ครั้งแรกในประวัติศาสตร์

ต้องใช้คำว่าเด็กไทยเก่งไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ ที่ล่าสุด เยาวชนไทย 3 คน คว้าแชมป์โลก ประเภทขับร้องกลุ่ม มาครองเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของ WCOPA หรือ World Championships of Performing Arts และ 1 เด็กไทยอายุน้อยที่สุดได้รับ 2 โล่รางวัล และเหรียญรางวัลหลายรายการ เรียกว่าสร้างความภูมิใจให้กับประเทศไทยกันเลยทีเดียว

ซึ่ง Sanook Campus เราก็มีโอกาสได้พูดกับ น้องตุนตุน ด.ช.ทัตภณ อมรชัยนนท์ อายุ 10 ปี, น้องเตอร์เตอร์ ด.ช.ภูริภัค รักสัตย์ อายุ 10 ปี, น้องซิดนีย์ ด.ญ.ลฎาภา ชาญจรูญจิต อายุ 9 ปี, กิกิ ด.ญ.จิดาภา อมรชัยนนท์ อายุ 7 ปี รวมไปถึง คุณครูแอมมารี่ และ ครูซูซี่ เกี่ยวกับเบื้องหลังความสำเร็จในครั้งนี้ เพื่อเอามาเป็นแรงบันดาลใจและเป็นแรงใจให้กับเด็กไทยที่มีฝันและอยากที่จะทำตามความฝันทางด้านศิลปะการแสดงมาฝากกัน

ความรู้สึกของน้องๆ แต่ละคนเป็นยังไงบ้าง วันนี้ทำสำเร็จแล้ว คว้าแชมป์โลก ประเภทขับร้องกลุ่ม มาครองเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของ WCOPA Thailand ?

น้องเตอร์เตอร์ – ผมรู้สึกตื่นเต้นและภูมิใจมากๆ ครับ ที่ได้นำเอาชื่อเสียงกลับมาให้กับประเทศไทย (ยิ้ม) อย่างตอนที่ขึ้นไปบนเวทีถึงแม้จะตื่นเต้น แต่ก็คิดว่าต้องเดินหน้าทำมันต่อไปให้จบ สุดท้ายแล้วเวลา 1 นาที มันก็แค่แป๊บเดียว

น้องตุนตุน – ผมเองก็รู้สึกภูมิใจเช่นกันครับ เพราะระหว่างแข่งขันผมใส่ทั้งความทุ่มเท ใส่ทั้งความตั้งใจ และก็ลงแรงไปกับการแข่งขันครั้งนี้แบบสุดความสามารถจริงๆ ซึ่งรางวัลที่พวกเราทุกคนได้กลับมา ก็เป็นอีกความตั้งใจของผมเช่นกัน ที่อยากจะสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศของเรา (ยิ้ม) ถามว่าตอนขึ้นเวทีรู้สึกยังไงบ้าง เอ่อ… ระหว่างที่ขึ้นไปทำการแสดง จริงๆ ก็ยอมรับนะครับว่าตื่นเต้น แต่พอเราได้เริ่มโชว์ไปสักพัก ความรู้สึกมันก็ค่อยๆ ดีขึ้น รู้สึกสนุกขึ้น เหมือนใจเรามันอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอ่ะครับ มันก็เลยทำออกมาได้แบบไม่รู้สึกกังวล

น้องซิดนีย์ – ถ้าถามถึงความรู้สึกนะคะ เอ่อ… ตอนที่อยู่บนเวที หนูรู้สึกตลอดเลยว่า หนูต้องทำให้เต็มที่ เพราะถ้าหนูทำเต็มที่ผลลัพธ์ดีๆ มันก็จะเกิดขึ้นกับเราเอง อีกอย่างคือหนูให้กำลังใจตัวเองตลอด คอยบอกตัวเองว่าต้องทำให้เต็มที่นะ สนุกไปกับมันนะ ถึงจะรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็ต้องทำให้ดีที่สุด (ยิ้ม)

ช่วงที่เดินทางไปแข่งขันน้องๆ แต่ละคนต้องเตรียมความพร้อมกันยังไงบ้าง ?

คุณครูแอมมารี่ – ถ้าเป็นในพาร์ทของกลุ่ม น้องๆ ใช้เวลาเตรียมความพร้อมราวๆ 8-9 เดือนเลยค่ะ ทั้งเรื่องการร้อง และการเต้น

คุณครูซูซี่ – ในช่วงแรกของการเตรียมความพร้อมจะเป็นการฝึกร้องเพลงครับ และจากนั้นทางคุณครูก็จะค่อยๆ ใส่ท่า ใส่โชว์ และดูภาพรวมทั้งหมดในทีมว่าควรจะไปในทิศทางไหน
บรรยากาศหน้างานเป็นยังไงบ้าง คู่แข่งแต่ละประเทศน่ากลัวมากไหมในปีนี้ ?

คุณครูแอมมารี่ – ถ้าเป็นเรื่องของคู่แข่ง เอ่อ… คู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดในเรื่องของการร้อง อย่างที่ทราบกันดีก็น่าจะเป็นฟิลิปปินส์ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้วนอกจากเรื่องของการร้อง เวทีนี้เขาก็ยังมองในด้านอื่นๆ ด้วยเช่นกัน อย่างความไชน์ ความกล้าแสดงออก รวมถึงจุดเด่นในตัวของเด็กแต่ละคน ฉะนั้นในวันประกวดคุณครูก็จะบอกเลยว่า ให้เขาเป็นตัวของตัวเองให้เต็มที่ ถ้ามีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นบนเวทีก็แก้สถานการณ์ตรงหน้าให้ได้ และทำให้โชว์เดินต่อไป ซึ่งพวกเขาทำแบบนั้นได้จริงๆ เขาสามารถแก้สถานการณ์ต่างๆ ได้ดี นั่นถือเป็นความภาคภูมิใจของเราในฐานะคุณครูเลยค่ะ

คุณครูซูซี่ – นอกจากเรื่องร้องจะน่ากลัวแล้ว ในปีนี้เรื่องเต้นก็น่ากลัวแทบจะไม่แตกต่างกัน คือเราต้องมานั่งวิเคราะห์เลยว่า ทีมเราต้องใช้ท่าประมาณไหนให้ดูกลมกล่อมกับเพลงที่สุด อย่างที่บอกครับ เด็กๆ ต้องฝึกซ้อมเยอะอยู่เหมือนกัน
น้องเตอร์เตอร์ – สำหรับผมประเทศอเมริกาน่ากลัวที่สุดครับ เพราะเขาประสานเสียงได้ดี และก็เป็นประเทศเจ้าบ้านด้วย (ยิ้ม)

น้องซิดนีย์ – ส่วนใหญ่ถ้าเป็นคู่แข่งหนูจะกลัวโรมาเนีย กับฟิลิปปินส์ค่ะ เพราะเขาร้องเก่งด้วย เต้นเก่งด้วย ก็คิดเหมือนกันค่ะว่าจะสู้เขาได้ไหม (หัวเราะ) แต่ใจหนูสู้นะคะ
มากันที่น้องเล็ก น้องกิกิ เห็นว่าได้รับ 2 โล่รางวัล และเหรียญรางวัลหลายรายการ มีอะไรบ้าง ?

น้องกิกิ – หนูได้เหรียญทอง 6 เหรียญ ได้เหรียญเงิน 7 เหรียญ และก็ได้เหรียญทองแดง 3 เหรียญค่ะ ส่วนโล่ หนูได้กลับมา 2 อัน ซึ่งพาร์ทที่หนูลงแข่ง หนูลงเป็นการเดินแบบ กับร้องเพลงเดี่ยว ซึ่งเดินแบบก็จะมีให้เดินหลายชุด ทั้งชุดราตรี ชุดว่ายน้ำ ชุดแคชชวล

บรรยกาศตอนแข่งขันเป็นยังไงบ้าง ตื่นเต้นมากไหม ?

น้องกิกิ – ตื่นเต้นมากๆ เลยค่ะตอนที่ขึ้นเวที แต่พอผ่านเพลงแรกไปก็เริ่มไม่รู้สึกตื่นเต้นแล้ว ส่วนชุดที่หนูเดินแล้วมั่นใจที่สุดก็คือชุดราตรี เพราะหนูรู้สึกว่าหนูทำได้ดีค่ะ แต่ถามว่าระหว่างเดินแบบกับร้องเพลงหนูชอบอะไรมากกว่า เอ่อ… หนูชอบการร้องเพลงมากกว่านะคะ วันนั้นหนูร้องไปทั้งหมด 12 เพลงเลย (ยิ้ม)

คุณครูมีการเตรียมความพร้อมให้กับน้องกิกิยังไงบ้าง เพราะน้องเองก็ยังเด็กมาก ?

คุณครูแอมมารี่ – ด้วยความที่เขาเป็นน้องเล็กสุดของทีม ฉะนั้นเราก็จะไม่กดดันเขาอยู่แล้วค่ะไม่ว่าจะมีความผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นก็ตาม เพราะเวทีนี้ก็ถือว่าเป็นเวทีที่ใหญ่มากๆ สำหรับเขาอยู่แล้ว แต่ปรากฏว่าพอถึงเวลาหน้างานจริงๆ น้องกิกิเขาแสดงให้เราได้เห็นเลยว่า หัวใจของเขาคือสู้มาก เขาคุมและคอนโทรลการร้องได้ดีมาก จนคณะกรรมการยังต้องเอ่ยออกปากชม ภูมิใจในตัวเขามาก ภูมิใจในตัวเด็กๆ ทุกคนมากค่ะ

มีอะไรอยากจะฝากบอกกับทุกๆ คนบ้าง ที่เขาเชียร์และสนับสนุนพวกเรา ?

น้องตุนตุน – การไปที่อเมริกาครั้งนี้เป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับพวกเราทุกคนมากๆ เราได้เห็นว่าประเทศอื่นๆ เขามีความสามารถยังไง เขาเตรียมความพร้อมกันแบบไหน และได้เห็นวัฒนธรรมของพวกเขา ได้นำเอาหลายๆ อย่างมาปรับใช้กับตัวเราเอง ยังไงก็ฝากทุกๆ คนเป็นกำลังใจให้พวกเราด้วยนะครับ

น้องเตอร์เตอร์ – ขอบคุณทุกคนนะครับที่เป็นกำลังใจให้พวกเรา พวกเราสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุดต่อไป เพื่อนำเอาชื่อเสียงกลับมาให้กับประเทศไทยครับ

น้องซิดนีย์ – ฝากทุกคนเป็นกำลังใจให้หนู ให้กลุ่มของพวกเรา และก็เป็นกำลังใจให้น้องกิกิด้วยนะคะ พวกเราจะสู้ไปถึงอนาคตเลยค่ะ (ยิ้ม)

น้องกิกิ – เป็นกำลังใจให้หนูกับการแข่งขันร้องเพลงที่เซี่ยงไฮ้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ