รีวิว ธี่หยด ศรัทธาเป็นเรื่องรอง ปืนลูกซองสิของจริง โดย ตั๋วร้อน ป๊อปคอร์นชีส

โดยปกติทั่วไปแล้ว หนังผีไทยๆ มักมีเรื่องบาปบุญคุณโทษ กับเรื่องพลังศรัทธาในศาสนาเข้ามาเป็นองค์ประกอบ เข้าทำนองธรรมะย่อมชนะอธรรม และมักจะมีตัวแปรที่มาพร้อมๆ กับผ้าเหลืองหรือพลังศรัทธาบางอย่างอันเกี่ยวเนื่องกับศาสนาพุทธ ทั้งพระจริงหรือพระเครื่อง นั่นเพราะเราคนไทยเชื่อว่าพระจะช่วยให้เราหลุดพ้นจากวิบากกรรมที่เผชิญอยู่ได้ แบบเอะอะอะไรก็มีพระโผล่มาปราบผีให้สิ้นซากหรือสวดส่งให้ไปผุดไปเกิดตามเรื่องตามราว 

• เรื่องย่อหนัง ธี่หยด จากเรื่องเล่าสุดสยองสู่จอภาพยนตร์
• ธี่หยด แปลว่าอะไร คำนี้มาจากไหน เป็นภาษามอญโบราณจริงหรือเปล่า

ทว่าหนังอย่าง ธี่หยด กลับไม่มีสิ่งเหล่านั้นเลย พระเป็นเพียงเครื่องรางหรือพร็อพประกอบที่ห้อยคอตัวละครบางตัว แต่ไม่ได้ถูกเรียกมาใช้สู้กับผีร้ายหรือให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านั้นแต่อย่างใด แม้แต่พระในบ้านอย่างพ่อแม่ ก็ดูเหมือนผู้กำกับ ทวีวัฒน์ วันทา จะนำเสนอไปในทิศทางที่แทบจะเป็นตัวถ่วงเสียด้วยซ้ำ นี่คือการกระซิบผ่านหนังเรื่องนี้ของเขาว่า "ตนย่อมเป็นที่พึ่งแห่งตน ปืนลูกซองเป็นที่พึ่งแทนศรัทธา" ลูกปืนนี่สิคือของแท้แน่นอน ธี่หยดไม่ใช่หนังที่พูดถึงบาปบุญคุณโทษ หรือใช้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ มาเป็นทางออกเพื่อช่วยเหลือตัวละครเด็ดขาด 

ถือเป็นการหักสูตรหนังผีไทยเช่นกัน เพราะหน้าหนังมันชวนให้คิดไปในทิศทางนั้นเอามากๆ ทั้งความเป็นชนบท และยุคสมัยของหนังที่ผู้คนแทบจะ 100% ยังคงยึดมั่นถือมั่นในศาสนา ไม่ว่าจะนับถือศรัทธาตามพ่อแม่ปู่ย่าตายายก็ดี หรือจะเป็นการห้อยพระไว้อุ่นใจเสมอก็ดี ยุคนั้นยังไม่มีคนที่กล้าออกมาบอกว่าตนไร้ซึ่งศาสนาจริงๆ และวัดในหนัง ธี่หยด ก็ถูกใส่เข้ามาเป็นสถานที่ที่เอาไว้เที่ยวเล่นงานวัดเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น วัดคือสถานที่ที่เอาไว้จีบสาวเสียด้วยซ้ำ แต่ทุกๆ คนเข้าวัดไปต้องกราบพระ ขอพร ขอหวย ตามเรื่องตามราว แต่อย่างที่เกริ่นไว้ว่า พระก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยหากต้องเผชิญกับวิบากกรรมร้ายๆ  

และด้วยความที่หนังไม่ได้เชื้อเชิญให้คนหมั่นทำบุญ หรือมีใจศรัทธาแรงกล้าต่อศาสนา แล้วหนังพยายามจะบอกอะไร? แน่นอนว่าสิ่งที่หนังจะสื่อมันพาเราย้อนกลับไปคำสอนตามหลักของศาสนาพุทธแรกเริ่มดั้งเดิมนั่นคือ อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ "ตนย่อมเป็นที่พึ่งแห่งตน" และจากคำพระท่านว่านี่เอง ครอบครัวตัว ย. อันประกอบไปด้วย เฮียฮั่ง พ่อผู้เป็นเสาหลัก , บุญเย็น แม่ผู้แสนดี , ยักษ์ พี่ใหญ่ผู้คิดนอกกรอบ , ยศ น้องคนรองผู้มีนิสัยคล้ายพ่อ , หยาด ผู้มีส่วนผสมของทั้งแม่และพี่ชายอย่างยักษ์ในตัว , ยอด ผู้อยากเดินตามรอยเท้าพี่ยักษ์ , แย้ม ผู้ที่แทบจะเป็นจุดอ่อนของบ้านที่ป่วยออดๆแอดๆมาตลอด , และ ยี่ น้องเล็กผู้ไร้เดียงสา 

หนังปูพื้นครอบครัวนี้ไว้อย่างน่าสนใจและไม่เยิ่นเย้อ เหมือนจะเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีความขัดแย้งกันภายในพอสมควร แต่พวกเขาก็มนุษย์ธรรมดาที่ไม่ได้มาตามครรลองของครอบครัวที่กลมเกลียวกันเท่าใดนัก ที่น่าสนใจไปกว่านั้นคือ พวกเขามีพื้นฐานที่บรรพบุรุษเป็นคนจีนตามสายเลือดเฮียฮั่งผู้เป็นพ่อ จึงเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่ไม่ได้มีใจใฝ่กับศาสนาพุทธมากไปกว่าแค่ไหว้พระไหว้เจ้าตามเรื่องตามราว ออกจะเป็นครอบครัวที่นานๆจะพากันทำบุญที เพราะต้องขยันทำมาหากินสร้างเนื้อสร้างตัวกันตามแบบฉบับคนไทยเชื้อสายจีนด้วยซ้ำ เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับผีร้ายที่พวกเขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร พวกเขาก็ไม่ได้นึกถึงพระถึงเจ้าเลย  

จึงเรียกได้ว่าหนังวางโครงสร้างครอบครัวไว้ได้น่าสนใจทีเดียว ครอบครัวไทยเชื้อสายจีนที่ต้องเจอผีร้ายที่ไม่รู้สัญชาติคุกคามอย่างเอาเป็นเอาตาย บ้างก็ว่าเป็นผีมอญ บ้างก็ว่าเป็นปอบ หนังไม่ได้ลงลึกตรงจุดนี้ แค่ให้คนดูรับรู้ถึงความร้ายกาจของมันให้ได้มากที่สุด และการไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัดนี่เองทำให้คนดูอย่างเราๆก็มืดแปดด้านพอๆกับตัวละครในหนัง จึงทำได้เพียงเอาใจช่วยพวกเขาให้ผ่านพ้นมันไปให้ได้ มีบางชั่วขณะที่แทบอยากจะกระโจนเข้าไปในจอเพื่อร่วมต่อกรกับผีร้ายช่วยพวกเขาด้วยซ้ำ มันสนุกตรงจุดนี้ ตรงที่เราไม่รู้ว่ามันคืออะไรนี่เอง 

เพราะหากตัวละครหรือคนดูรู้สัญชาติผี นั่นเท่ากับว่าหนังเปิดโอกาสให้เราเดาทางได้ว่าจะแก้มันยังไง ยกตัวอย่างเช่น ผีปอบต้องแก้ด้วยมีดหมอ สายสิญจน์ เดี๋ยวมึงก็ไปเชิญอาจารย์คงมาปราบ(เออ หนังผีไทยทำไมหมอผีมักชื่ออาจารย์คง), ผีฝรั่งต้องไม้กางเขน เดือดร้อนไปยันบาทหลวงที่ต้องมาปราบ ,ผีจีนต้องใช้กระจกยันต์แปดทิศ สิงห์คาบดาบ ฯลฯ แต่กับผีในธี่หยดนั้นเราล้วนมืดแปดด้าน เพราะทั้งเราทั้งตัวละครก็ไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร ดังนั้นการจะวิ่งไปให้พระมารดน้ำมนต์ หรือทำบุญบ้านปัดเป่าสิ่งร้าย ไม่น่าจะเป็นไปได้ ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องมันดันเกิดในครอบครัวเชื้อสายจีนด้วยแล้ว ผู้กำกับ ทวีวัฒน์ วันทา จึงต้องใช้อาวุธที่จะมาสู้ผีร้ายนั่นคือ ปืน ความคัลท์มันอยู่ตรงนี้ เพราะปืนถือเป็นอะไรที่สากลที่สุดแล้ว ก็กูไม่รู้ว่าจะสู้มึงยังไงนี่หว่า เพราะมึงคือตัวอะไรพวกกูยังไม่รู้เลย งั้นก็รับประทานลูกปืนไป ยิงถูกไม่ถูกกูไม่รู้หรอก มึงขู่กูด้วยเสียงสวด ธี่หยด กูขู่มึงด้วยเสียงลูกซองแฝดของพี่ยักษ์ 

เชื่อเหลือเกินว่ามีหลายคนนึกถึงหนังอย่าง Evil Dead หรือ The Exorcist อย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งก็เป็นตามนั้น แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนแล้วแอบนึกไปถึงหนังอีกเรื่อง End of Days เป็นหนังที่ อาร์โนลด์ ชวาเซเน็กเกอร์ ใช้ปืนสู้กับซาตาน โดยมีวลีเด็ดอย่าง " เลือกเอาระหว่างศรัทธาในพระเจ้า กับ 9 มม." ณเดชน์ คูกิมิยะ ในบทพี่ยักษ์ให้อารมณ์นั้นมาก เพราะต้องต่อกรกับสิ่งที่สู้ไม่ได้ด้วยปืน เพื่อช่วยชีวิตน้องสาวไว้ก่อนที่ผีร้ายจะพรากเธอไป มันให้อารมณ์หนังแอ็คชั่นที่ฉาบไว้ด้วยหนังผี 

ธี่หยด เสิร์ฟทุกสิ่งอย่างเท่าที่หนังผีจะมีให้คุณได้ บรรยากาศหลอนๆ มีมาเซอร์วิสคนดูทั้งด้านภาพและเสียงรอบๆบ้านที่ถูกดีไซน์ให้ออกมาหลอนได้ใจ เสียงนกเสียงแมลงยังพาเราหวาดหวั่น เป็นแบบฉบับหนังผีไทยคลาสสิค และการล่อหลอกตลบหลังคนดูก็มีให้เห็นตั้งแต่ต้นยันจบ แต่ทั้งหมดถูกขับเคลื่อนด้วยความบู๊ ปืนสู้ผี ผีสู้กลับด้วยการคุกคามแบบไม่ประนีประนอมทุกรูปแบบ 

เป็นการดัดแปลงนิยายผีในมือผู้กำกับที่รู้ว่าจะเล่นสนุกกับอะไร เพราะดูจากงานเก่าๆ ของคุณ ทวีวัฒน์ วันทา อย่าง ขุนกระบี่ ผีระบาด หรือ ทองสุก 13 เราจะได้เห็นอะไรต่อมิอะไรจากหนังเก่าของเขาสองเรื่องนั้นใน ธี่หยด เรื่องนี้แน่นอน เหมือนตัดเอาความรุงรังน่าเบื่อออกให้หมดแล้วพาคนดูกระโจนไปข้างหน้าราวกับได้นั่งรถไฟเหาะในบ้านผีสิง ปรกติหนังแนวๆ นี้มันจะมีผ่อนคนดูด้วยฉากน่าเบื่อบ้าง เล่าย้อนบ้าง ซึ่งเรามักกระสับกระส่ายกับมัน แต่ธี่หยดเรื่องนี้มันไม่มีอะไรแบบนั้นเลย ไม่จำเป็นต้องมาเล่าแฟลชแบ็คหรือดราม่าฟูมฟายใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเท่าที่ครอบครัวนี้ต้องเผชิญ มันก็ดราม่าพอแล้ว ความสัมพันธ์ของครอบครัวตัว ย. แม้จะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ แต่เท่านี้มันก็เพียงพอที่จะสร้างความชิงชังต่ออีผีร้ายตัวนี้ แล้วเอาใจช่วยพวกเขาทุกนาทีบนจอได้แล้ว 

ธี่หยดจึงเรียกได้ว่าเป็นหนังผีที่แม้จะมีความเกี่ยวโยงกับพิธีกรรม มนต์ดำ แต่หนังไม่ได้มาเพื่อพูดถึงศาสนา เวรกรรม หรือสั่งสอนให้คนดูมีศรัทธาอะไรมากไปกว่าปืนลูกซองในมือพี่ยักษ์อีกแล้ว